Ανοιχτό γράμμα προς τον “χώρο”. Μια κοινωνική προσφορά του Spilt Milk:

Η δική μας επέτειος της 25ης Μαρτίου δεν είναι εθνική γιορτή, δεν είναι θρησκευτική γιορτή, δεν είναι η αποκατάσταση της αστικής ολιγαρχίας, αλλά μια μαύρη επέτειος μνήμης. Ήταν 25η Μαρτίου του 1944 όταν οι Γερμανοί ξεκίνησαν τη μεταφορά 1870 Γιαννιωτών Εβραίων από τα Γιάννενα στο Άουσβιτς.

Η πλειοψηφία από τους Γιαννιώτες Εβραίους ήταν Ρωμανιώτες, χωρίς να λείπουν οι λίγοι Σεφαρδίτες. Από τους 1950 Εβραίους των Ιωαννίνων οι 1870 κατέληξαν στα στρατόπεδα εξόντωσης των Γερμανών και επέζησαν του Ολοκαυτώματος οι 181 (112 επέζησαν του Άουσβιτς, 69 είχαν πάει αντάρτες στο βουνό). 164 γύρισαν στα Γιάννενα.

Οι Γερμανοί προφανώς φέρουν την κύρια ευθύνη για το Άουσβιτς. Δεν μπορεί όμως να περνά απαρατήρητο και συστηματικά να αποσιωπάται η σύμφωνη γνώμη του ελληνορθόδοξου όχλου με τις πράξεις των Γερμανών.

«Οταν μας έβγαζαν από τα σπίτια μας και μας έσερναν στους δρόμους για να μας πάνε στην Γερμανία, δεν τράβηξε κανένας γείτονας ούτε το κουρτινάκι για να δει τι γίνεται…», σημειώνει η Γιαννώτισσα Εσθήρ Κοέν.

Φυσικά ο όχλος του ελληνορθόδοξου βούρκου, το λούμπεν ελληναριάτο, έχει τις δικαιολογίες έτοιμες. Φτώχεια, Κατοχή, εδώ δεν μπορούσες να σώσεις το τομάρι σου θα έτρεχες για τον διπλανο σου; Σωστά, άρα όταν σταματούσε η Κατοχή θα έτρεχες για τον διπλανό σου, έτσι δεν είναι; Έλα όμως που δεν έγιναν έτσι τα πράγματα. Ένα από τα πολλά παραδείγματα προέρχεται πάλι από τη μαρτυρία της κυρίας Εσθήρ όταν εκείνη επέζησε του Άουσβιτς και γύρισε στο σπίτι της στα Γιάννενα:

«Χτύπησα την πόρτα και άνοιξε ένας άγνωστος. “Τι θέλετε”, με ρώτησε; “Εδώ είναι το σπίτι μου”, του είπα. “Θυμάσαι αν είχε φούρνο το σπίτι;”, είπε. “Ναι, βέβαια ψήναμε το ψωμί και ωραίες πίτες”, συνέχισα όλο χαρά. “Ε, λοιπόν, εξαφανίσου. Γλίτωσες από τους φούρνους στη Γερμανία, θα σε ψήσω εδώ στον φούρνο του σπιτιού σου”, άκουσα με φρίκη να μου λέει».

Φυσικά, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η συμπεριφορά αυτή διέτρεχε όλο το λούμπεν ελληναριάτο, δεξιά και αριστερά. Εκτός από το εβραϊκό τάγμα του ΕΛΑΣ (το Λεχί) που αποτελούταν κυρίως από βετεράνους των συνταγμάτων Κοέν* του μετώπου της Αλβανίας, δεν έγινε γνωστή κάποια άλλη ενέργεια του ΕΑΜ ή άλλης ομάδας να βοηθήσει τον ελληνικό Εβραϊσμό. Σποραδικές ενέργειες τύπου Ζάκυνθου προέρχονταν μάλλον από προσωπική πρωτοβουλία, τουλάχιστον όλα προς τα εκεί δείχνουν.

Η αντίδραση των ελληνορθόδοξων στην επιστροφή των ελάχιστων επιζόντων ήταν τόσο μεγάλη, η κωλυσιεργία και το λάδωμα στην Επιτροπή Διαχείρισης Ισραηλιτικών Περιουσιών τόσο σκανδαλώδης, που ακόμα και πρωτεργάτες του Διεθνισμού στην ελλάδα όπως ο Αβραάμ Μπεναρόγια, που αντιτίθετο στο Σιωνιστικό πρότζεκτ για χρόνια πριν τον Β’ ΠΠ, μετά την επιστροφή του στη Θεσσαλονίκη από τα στρατόπεδα θανάτου και τη δυσκολία του να ξαναξεκινήσει μια καινούρια ζωή στην πόλη του, τελικά έφυγε για το Ισραήλ. Και αυτά δεν τα λαμβάνουν ποτέ υπ’ όψιν τους οι παλαιστινιολόγοι της ελληναριστεράς/ελληναναρχίας όταν μιλάνε για αφηρημένες έννοιες του μεσανατολικού, έιτε με ανοιχτά αντισημιτικές εκφράσεις, είτε με λανθάνουσες . Όπως το θέτει η Φραγκίσκη Αμπατζοπούλου:

Επιπλέον, κάτι που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι το εξής: Tα θύματα αυτής της γενοκτονίας δεν ήσαν μόνο θύματα ενός πολέμου, αλλά ήσαν θύματα του αντισημιτισμού αιώνων, τροφοδοτημένου από τις προκαταλήψεις και τα αρνητικά στερεότυπα για τους Εβραίους, που διαδόθηκαν από την προφορική και γραπτή παράδοση, και από κάθε είδους κείμενα και έντυπα.

Το λούμπεν ελληναριάτο παραμένει αντισημιτικό όσο δεν ανοίγει τα μάτια του να δεί τη μοναδικότητα του Ολοκαυτώματος.

Όμως η διαφορά ανάμεσα στα εγκλήματα πολέμου και στη γενοκτονία κατά των Εβραίων από τους ναζί είναι κεφαλαιώδης, διότι η γενοκτονία στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν περιοριζόταν σε εκτελέσεις άμαχου πληθυσμού, θανάτους από λιμοκτονία κλπ, αλλά αποτελούσε ένα πρόγραμμα ολοκληρωτικής εξαφάνισης μιας εθνικής ή θρησκευτικής ομάδας. Για να εξολοθρευτεί μια ανθρώπινη ομάδα, πρέπει ο δράστης να καταστρέψει την ικανότητά της να αναπαραχθεί βιολογικά και πολιτισμικά. Δεν αρκεί να σκοτώσει τους ηλικιωμένους, τις εγκύους, τα παιδιά και τα νεογέννητα, ή να στειρώσει τις γυναίκες. Πρέπει ο δράστης να εμποδίσει την αναμετάδοση, να σβήσει τα ίχνη της. Πρέπει να κουρελιάσει τον ανθρώπινο ιστό των σχέσεων που συνδέουν τα μέλη μιας οικογένειας, μιας κοινότητας, και πρώτα απ’ όλα να καταστρέψει τον πρώτο ανθρώπινο δεσμό, αυτόν που δημιουργείται ανάμεσα στη μητέρα και στο παιδί. Kαι, τα πρώτα θύματα ήσαν τα παιδιά. Δεν ξέρω αν το γνωρίζετε, αλλά τα παιδιά που υπήρξαν θύματα της γενοκτονίας των ναζί εναντίον των Eβραίων ανέρχονται σε 1.800.000. Από τη Θεσσαλονίκη, όπως έδειξε η αγαπητή φίλη και ερευνήτρια Λέλα Σαλέμ, οδηγήθηκαν στον θάνατο 15.000 παιδιά. (Ο.π.)

Επιτέλους, θα πρέπει ο “χώρος” να αντιληφθεί δυο πράγματα. Δεν περιμένουμε να γίνουν όλοι οι ελληναριστεροί/ελληναναρχικοί εχθροί του λαού όπως εμείς μέσα σε μια μέρα. Όμως, αν ακόμα πιστεύουν στον τίμιο πλην παραπλανημένο λαό, θα πρέπει να λύσουν την αντίφαση που κρύβουν μέσα τους: πώς γίνεται ο λαός τους να είναι τόσο άγιος και καλός και έτοιμος να κυβερνήσει αρκεί να “επαναστατήσει”, και απ’ την άλλη να είναι τόσο στόκος ώστε να καταπίνει αμάσητη την κάθε ναζιστική προπαγάνδα;

Ο “χώρος” συντηρεί αυτή την αντίφαση γιατί είναι ο ίδιος επιφανειακός. Σύμφωνα με το μεγαλύτερο κομμάτι του, φασίστας είναι αυτός που φορά μπλουζάκι ΧΑ, ενώ αν κάποιος έχει τις ίδιες ιδέες αλλά ψηφίζει την πασοκάρα, τότε είναι παραπλανημένος. Αηδίες. Σίγουρα τα ΜΜΕ παραπλανούν.

Κατά την κυρία Μπενβενίστε, «Την ίδια ανευθυνότητα πέραν της διαχείρισης των ναζιστικών και παραναζιστικών μορφωμάτων επέδειξαν συχνά οι άνθρωποι των ΜΜΕ και όταν προέβαλαν ασχολίαστα τους ναζιστικούς και φυλετικούς λόγους που εξέφεραν «μη ναζιστές» για τους μετανάστες, τις οροθετικές γυναίκες κλπ. Ο διάχυτος νεοναζιστικός λόγος, η κοινότοπη νεοναζιστική νοοτροπία που εξαπλώνεται μερικές φορές ως «κοινή λογική» μπορεί να αποβούν εξίσου επικίνδυνοι με τα νεοναζιστικά κόμματα. Οι άνθρωποι των ΜΜΕ ας επωμισθούν τη ευθύνη που τους αναλογεί».

Αλλά, στα ΜΜΕ αναλογεί η ευθύνη μέχρι ενός σημείου, και μετά πρέπει να θυμόμαστε ότι βρίσκουν και τα κάνουν. Το ότι βρίσκουν και τα κάνουν δεν βγάζει τα ΜΜΕ λάδι, αλλά ούτε μας επιτρέπει να ξεχνάμε το καθημερινό φλερτ του ελληνορθόδοξου όχλου με το Ναζισμό.

Γι αυτό λοιπόν, για να ξεμπερδεύουμε με τον ναζισμό σήμερα, πρέπει να ξεμπερδεύουμε με τον αντισημιτισμό σήμερα. Δεν αρκεί ο αντικαπιταλισμός· και ο ναζισμός αντικαπιταλσιμός ήταν:

Ο σύγχρονος αντισημιτισμός, λοιπόν, αποτελεί μια εξέγερση ενάντια στην ιστορία όπως έχει θεσμιστεί από τον καπιταλισμό και όπως ο τελευταίος έχει κατανοηθεί στρεβλά ως εβραϊκή συνωμοσία. Μέσα σε ένα τέτοιο ιδεολογικό πλαίσιο, αυτή η συνωμοσία πρέπει να καταστραφεί αν υπάρχει η θέληση να σωθεί ο κόσμος.

Πρέπει λοιπόν να πάμε κόντρα στις κυρίαρχες αντικαπιταλιστικές γιαλαντζί επαναστάσεις και να κοντράρουμε τον αντισημιτισμό, όσο διαδεδομένος κι αν είναι, όσο κι αν πάμε κόντρα στον “τίμιο πλην παραπλανημένο λαο”. Αλλιώς δεν νικιέται ο ναζισμός. Γιατί ο ελληνορθόδοξος όχλος που αποτελεί το λούμπεν ελληναριάτο αξίζει να εισπράξει μόνο μίσος και οργή, ίσως και λίγη απαξιωτική απέχθεια.

ΕΛΛΑΔΑ ΣΚΑΣΕ!

ΟΜΑΔΕΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ – ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΛΟΥΜΠΕΝ ΕΛΛΗΝΑΡΙΑΤΟ

* Ο Αμπραβανέλ στο μπλογκ του δίνει ως συντάγματα Κοέν, αν θυμόμαστε καλά, τα μάχημα 15 και 56, αν και εμείς θα προσθέταμε στον σχηματισμό και την υποστήριξη του μηχανικού όπως το 19 π.χ. Επίσης, δεν παραμελούμε τον ρόλο των νέων που ανέβηκαν στο βουνό χωρίς να έιναι βετεράνοι, απλά οι νέοι είχαν, εκείνη την εποχή, και μια έξτρα κοινωνική πίεση να μείνουν με την οικογένεια ό,τι και αν γίνει.