Τι να πούμε, προς το παρόν ο εθνικισμός κέρδισε. Ένας έλληνας απεργός πείνας αξίζει όσο 200 από τη Συρία, γιατί προφανώς η ζωή αξίζει ανάλογα από πού είσαι.

Από την άλλη, στη Φινλανδία επετράπηκαν οι γάμοι ΛΟΑΤΔ ατόμων, στην Ιρλανδία οι διαμαρτυρίες σταμάτησαν τις χρεώσεις για το νερό, στην Καταλονία κάναν ντεμέκ δημοψήφισμα (όπου 1,8εκ από τα 5εκ εγγεγραμμένων ψήφισαν ναι, οπότε τα 80% τα ακούμε βερεσέ), και παντού, μα παντού, οι εθνικές σημαίες ήταν το αξεσουάρ φετίχ των μαζών.

Οι εθνικισμοί είναι αυταπόδεικτα σάπιοι, και η ευρώπη δείχνει ενεργητικά τη σαπίλα της. Για κάποιον λόγο αποφάσισαν να κάνουν το χειρότερο που θα μπορούσαν κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας στον ΟΗΕ για το αντιναζιστικό νομοσχέδιο: απείχαν. Βλέπεις, το νομοσχέδιο το κατέβασε η Ρωσία, και το υπερψήφισαν η Κίνα, η Βραζιλία, το Ιράν, το Ισραήλ, δηλαδή όλες οι “λάθος χώρες” κατά την ΕΕ.

Ενώ εδώ στο μπλογκ δεν είμαστε αντι-αμερικάνοι δυτικοφάγοι ρωσόφιλοι σταλινοαπόγονοι, το να κάνεις τουμπεκί για το ναζισμό ενώ είσαι η ήπειρος που τον γέννησε και έχεις Τζόμπικ, Χρυσες αυγές κλπ, είναι τουλάχιστον ηλίθιο.

Καμμία ανοχή, η ελευθερία του λόγου δεν δικαιολογεί προτροπή σε βία, το ρατσισμό, τον αντισημιτισμό.

Χάρτης των χωρών που ψήφισαν το αντιναζιστικό νομοσχέδιο